Herkese Merhaba,
Kelimesi kelimesine hatırladığım herşeyi tüm detayları yazıyorum ki beni anlayın, sizi anlayabileceğimi anlayın diye…
Bunu yaşayan tüm anneler… aynı gemideyiz, sadece kendi çocuklarımızı düşünmeyelim. Hepimizin çocuğu iyi olsun. Çünkü ileride bu çocuklar arkadaş olacak, otobüste, yolda karşılaşacak, kanka olacaklar, asker arkadaşı, üniversitede yurt – oda arkadaşı, aşık olduğu kız… vb olacak. Sadece kendi çocuğumu düzeltip diğer çocukları görmezden gelemedim. Çünkü yarın bir gün mutlaka karşılaşacaklar ve bu rahatsızlığın geri sarma ihtimali de var… Yani düzelir ama öyle biri ile karşılaşır ki geriye, başa döner :(((
Cerrahpaşa’nın profesöründen randevu almak… ne mümkün….
Özel muayenehanesine gideceğiz başka çare yok. Özel muayenehane Nişantaşı Valikonağı caddesinde!
Tamam o da tamam ama randevu taaaa ocak ayının ortasında yani daha 1 ay var 1 ay !
Ben nasıl dayanacağım? Daha ne olduğunu bile bilmiyorum, bunu öğrenebilmek için 1 ay bekleyeceğim.
O doktorun söyleyecekleri var yaaaaa… Hayat memat meselesi benim için ve randevum 1 ay sonra. Allahım bana sabır ver! ( vermişsin gerçi, çok şükür )
Ben bu arada ne yaptım biliyor musunuz ?
HAHA, Çılgın ben :)!
Gerçi o kadar çektikten sonra çılgınlık değil ama …
Bir gün yine boğaz enfeksiyonu, yüksek ateş, antibiyotik… ezberledik artık, olmazsa hayat bir tuhaf geliyor .
Ablamlardayım, kızı okuldan “kulağım ağrıyor anne” diye geldi. Ablam da, “tamam baban gelsin seni kulak-burun-boğaz hastanesine götürürüz” dedi. Ben atladım hemen, ne? öyle bir hastane mi var dedim. Evet sen bilmiyor musun? dedi. Yooo bilmiyordum.
Eve gittim, gece de aldım çocuğu o hastanenin aciline götürdüm. Eşim anlam veremedi niye gidiyoruz diyor ( zaten doktora gitmiştik ve antibiyotik başlamıştık ) ben bekle diyorum sadece .
Gittik, acildeki doktor muayene etti tam ilaç yazarken “doktor bey ben bu çocuğu hemen pazartesi ameliyat ettirmek istiyorum” dedim. Herkes şok! Adam da acelemi görünce şaşırdı. Bana çok kuvvetli bir antibiyotik verdi ki iltihap cumadan pazartesiye kadar kurusun diye, pazartesi başka bir doktor muayenesi için randevu aldım ve çıktık.
Ne yapayım?
1 yıldır sürekli hasta bu çocuk ve kabızlık nedeniyle gittiğim doktorlar da dahil ne kadar doktora gittiysem bademciklerini aldırın dedi.
Geniz eti de var, uyku apnesi de var. Geniz eti uyku apnesi yapıyor, uyku apnesi ;
- kalitesiz uyku (geniz eti ve bademcik nefes almasını çok engelliyor ve uyurken rahat nefes alamıyor )
- rahat nefes alamadığı için , genzi tıkalı olduğu için horluyor, hemde nasıl bir horlama …
- kaliteli uyuyamadığı için yorgun kalkıyor,
- uyandığında çocuk sersem gibi, hiç uyumamış gibi, dinlenmemiş,
- beyine tam oksijen gitmiyor ve bu da öğrenme güçlüğüne neden oluyor, uzun sürede zeka geriliğine kadar gidiyormuş
*** Tüm bunlar gittiğim doktorlardan aldığım – öğrendiğim bilgilerdir. ***
Nasıl göze alayım bu kadar şeyi? Bir de durum başkayken, karşıma ne olduğu belirsiz bu rahatsızlık çıkmışken …
Eşim şaşkın! Neler oluyor, nereden çıktı şimdi bu? diyor .
“Hastaneye ilk gidişimiz, doktor kim bilmiyoruz bile ,pazartesi tanıyacağın doktora çocuğu ameliyat ettirmek … bari senelerdir gittiğimiz hastanede olsaydı” dedi.
Yahu normal hastanede mi bademcik ameliyatı mantıklı kulak-burun-boğaz hastanesinde mi? dedim sadece. Çok net ve çok kararlı konuştum ki zaten hastanedeki tavırlarım ve konuşmalarımdan ne kadar kararlı olduğumu gayet iyi anlamıştı.
Sen bilirsin dedi.
Annem ile babam duyunca anında karşı çıktı. Daha çok erken, biz seni 11 yaşında ameliyat ettirdik, çocuk yeni kendine geliyor …. vb
Annem bana kızdı.
Aldım şurubu (oğlumun içtiği antibiyotiği) AL – İÇ dedim.
İçmedi.
İçsene hadi, tadına baksana, diyorum ( o kadar öfkeli – net konuşuyorum ki ) dilini değdirmeğe korkuyor .
Zehir içiriyorum ben çocuğuma 1 yıldır zehir dedim. Senin 1 kaşık içmediğin ilacı ben kaşık kaşık veriyorum oğluma, her gün hem de her gün dedim! Sustu birşey diyemedi. Diyemezdi zaten .
Çocuğunuz ile ilgili en doğru kararı siz verirsiniz sevgili anneler, anneniz sizi çok iyi tanır sizin çocuğunuzu değil !
Pazartesi tanıştık doktor ile, muayene etti ve o bademcikleri görünce anladı durumu. Benim acil ameliyat olmasını istemem, ne kadar sık hasta olduğunu ve antibiyotiksiz yaşayamadığını belirtmem doktoru harekete geçirdi.
Başka ameliyatları vardı o hafta, lütfen dedim, acil dedim , başka problemlerimiz de var dedim sağolsun ayarladı ve benim için ameliyat tarihlerini değiştirdi. Perşembe gününe aldım ameliyat randevusunu (cuma ilk kez acile gittim perşembe ameliyat ettirdim oğlumu orada). Dayanacak gücüm sabrım yok çünkü !
Perşembe günü …
Oğlum ameliyata giriyor, narkoz alacak. Küçücük bedeni neler yaşıyor, nelerle mücadele ediyor (7 aylık kabızlık, ameliyat-narkoz, otizm … ) , Allahımmmmm ! Kurtar yavrumu sağ salim ..
Ameliyat bitti çıktı sağ salim çok şükür, ben oğlum o kapıdan çıkana kadar neler yaşadım neler hissettim neler düşündüm
Kimse bilmiyor neler yaşadığımı, annemle de paylaşmadım çünkü benim annem eski kafa biraz anlamaz, babam ve ablam biliyor özel durumumuzu o kadar.
Doktor ameliyattan çıktı ve; “ceviz büyüklüğünde bademcikleri ve neredeyse bademcikleri kadar büyük geniz eti çıkardık, çocuğunuz nefes alamıyormuş, nefes alacak yeri yokmuş hanımefendi geç bile kalmışsınız” dedi.
Nasıl ameliyat ettirseydim! O kabızlığı nasıl anlatabilirdim ki doktora.
Çocuğum 7 ay neler çekti, yemek yiyemedi, ölüyordu diyemedim …
Çok doğru bir karar vermişim, çok şükür !
Sadece kurtulduk inşallah bu beladan diye düşündüm o kadar.
İyileşme süreci o kadar rahat ve kolay oldu ki anlatamam, hem de kışın ortasında dışarıda lapa lapa kar yağarken. Tabi dondurma yemesi gerekiyor ya ondan :):)
Allah çok büyük, yardım etti ve 2 gün bile çekmeden iyileşti.
Bu ilk aldığım karar ilk doğru kararımdı !
Pes etmek yok !
Sevgilerimle ,
