Merhaba Sevgili Anneler,
4 yaşını geçmiş oğlum makası daha tutamıyor bile 🙁 🙁 🙁
Makas çalışmaları
Makas çalışmalarımız yine haftalar sürdü… Belki de aylar…
Makası tutamıyordu. Önce, birkaç gün makası parmaklarının arasına nasıl geçirecek onu gösterdim (1 haftaya yakın uğraştım makası tutması için). Sonra kesmeye başladık.
Gazeteleri topladım marketten, otururduk masanın başına gelişi güzel yamuk yamuk keserdik.
Salonum ev görünümünden çıktı kaç hafta. Her yer gazete kağıdı her yer…..
Makası açıp kapatırken ağzını da açıp kapatırdı düşünün bi 🙁 🙁
Öyle sıfırdı ki… Sınıfındaki çocuklar verilen şekli kaçırmadan şekli kesip bir de yapıştırıyor benim oğlum makas tutmayı 1 haftaya yakın bir sürede öğreniyor, makası açıp kapatırken ağzına engel olamıyor ve gelişigüzel kesiyor 
çok acı çok, içim yanıyor 🙁 🙁 🙁 🙁
Önce sadece makasa alıştı, yani gelişigüzel kesti.
Sonra düz kessin diye gazeteyi tutardım, o makasla başlardı kesmeye zaten gerisi kendiliğinden geliyor, kendisi başardı sanır mutlu olurdu. Gazetelerin kıvrım yerlerinden başladım kestirmeye (hani gazetelerin uzun ortadan ikiye ayrılan yerleri varya, bir de o sayfaların da yarısı var, elinizi iki yana çekseniz zaten kendisi yırtılıyor, onları kestirdim) sonra kağıdı katlardım, gazete kağıtları da ince olur ya hani, kıvırınca o keserken kayar giderdi makas. (Başardığını sanması çok önemli, başardım diye uğraşmaya devam ediyor çünkü başaramadığı anda hemen pes ediyor ve bırakıyordu!!!)
Böyle böyle uğraştım.
Metin bey ile de aylarca makas çalışması yaptılar.
Önceleri seansımız haftada 1 idi, 1 ay sonra 15 gün de bir gitmeye başladık. Her seansta (süresini Metin bey belirlerdi tabiki) mutlaka bişeyler kestirirdi.
Metin bey ve okul biraz daha zorlardı. Şekil verir o şekli kestirirlerdi. Ben önce düz dümdüz kestirdim, sonra gazetedeki büyük kocaman resimleri kestirdim, sonra biraz büyük resimleri kestirdim… Okul–ben–Metin bey abluka altına aldık çocuğu hiç kaçacak yeri kalmadı. Sardık etrafını her türlü eğitim ile!!!
Okula tembih ettim, her gün mutlaka makas çalıştırması yaptırdılar.
Keserdi, yamuk da olsa yapıştırır ona “bişeyler yaptın, başardın” duygusunu hissettirir bir de eve gönderirlerdi.
Hemen buzdolabına yapıştırırdım yaptıklarını, bir sonraki gelene kadar…
Okulda ufak ufak yemek yemeğe başladı. Sadece çorba ve yoğurt bazen de makarna ve pilav yerdi.
Öğretmeni ile yazıştığımız küçük bir not defteri vardı. “Bugün 2 kaşık yoğurt, 1.5 kaşık çorba yedi” diye bile yazarlardı sağolsunlar.
Asla zorlama yok, 1.5 kaşıksa 1.5 kaşık, 4 kaşıksa 4 kaşık tek tek sayıp söylerlerdi bana. Yemediği zaman kalkardı, ısrar, zorlama yok.
Onlar yazmayı unuttuğunda ben hemen arar sorardım.
Fire vermek yok!!!
Hata yapmak yok!!!
Eksik bir şey yapma lüksüm yok!!!
Eğer dikkatli olmazsam çocuğum otizm çukuruna düşecek! Nasıl yapayım hata, kolay mı?
Her zaman kullandığım bir tabir var “oğlumu gölge gibi takip ettim ben, gölgesinden bile yakındım ona” ve zaten bir süre sonra onun beyni gibi oldum. Neyi ne düşünerek yaptığını çok iyi anlıyor, biliyordum. Kendimle ilgili yanılıyordum ama onunla ilgili hiç bir konuda yanılmıyordum.
Hata yapmadım hiç, uzunca bir süre hatam olmadı!!!
Okulda sek sek oynattırmaya çalıştım. Olmadı!
İnanılır gibi değil, bu kadar zıplayan çocuk sek sek oynayamıyor, denge kuramıyor çünkü.
Denge sorunu otizm belirtilerinden biri yanlış hatırlamıyorsam…
Ben sürekli okula sordum yapıyor musunuz diye, yapın yaptırın dedim, yapamıyor…. hanım dediler elimden geldiğince zorladım ama olmadı yapamadı!
Bunu başaramadık. Evde de oynadık ama olmadı.
Siz yaptırabiliyorsanız çok iyi.
Yanınızda teyzesi, halası, bakıcı… vb kim varsa hep beraber oynayın derim.
Ben tüm süreçlerde tek başımaydım. Bir tek top oynarken babam geldi bir süre o kadar. Ama kalabalık olursanız, beraber portakal suyu sıkar, top oynar, 3-5 kişi masada kağıt keser, çivili oyuncakla da beraber oynarsanız sanki daha iyi olur gibi geliyor bana. Fazla değil 3 kişi bile olsanız maximum 4 kişi yeter bence.
***** Lütfen bu yazdıklarımı çocuğunuzun psikoloğuna sorun ve tüm bunlar sizin çocuğunuz için de uygunsa uygulayın ******
Ben kendi deneyimlerimi paylaşıyorum.
Bu benim çocuğumun katettiği yol, yaşadığı süreç.
Bu süreç tüm bu rahatsızlığı yaşayan çocuklar için aynımı bilmiyorum.
Ben sadece bir anneyim, doktor, psikolog filan değilim.
Sizde aynı şeyleri yaşıyorsanız yardımcı olayım diye paylaşıyorum sadece, doktorunuza mutlaka danışın.
Eğitim devam ediyor…
Sevgiler,
.){kind=link}